Artykuły: Anastasia Nabokina

Terapia teatrem i terapia tańcem należą dziś do rozpowszechnionych metod wspomagających leczenie zaburzeń psychicznych. Historia ich powstania sytuuje się na styku praktyk artystycznych, wychowawczych i terapeutycznych. Z perspektywy historii zdrowia i ciała (Georges Vigarello) oraz etnoscenologii (Jean-Marie Pradier) Nabokina omawia dwie metody z początku XX wieku: gimnastykę rytmiczną Émile’a Jaques-Dalcroze’a oraz koncepcję teatroterapii Nikołaja Jewreinowa. Korzystając z osiągnięć nowej psychologii dały one impuls rozwojowi współczesnych kierunków terapii poprzez sztukę. Obydwie czerpały z istniejących od wieków wyobrażeń na temat siły i oczyszczania, a także obrazu ciała jako systemu energetycznego.

Słowa kluczowe: historia zdrowia; gimnastyka rytmiczna; Émile Jaques-Dalcroze; teatroterapia; Nikołaj Jewreinow; psychoanaliza

Artykuł podejmuje temat sztuki jako sposobu wytwarzania wiedzy na przykładzie działań artystów awangardy rosyjskiej. Odwołując się do argumentów „etnografii przedtekstowej” (Michael Jackson, Anne Line Dalsgård, Ryszard Nycz), badań nad rolą kinestezji w sztuce współczesnej (Irina Sirotkina, Roger Smith) oraz umieszczając działania artystów w kontekście historyczno-naukowym, Nabokina analizuje wciąż aktualny problem wzajemnych relacji wiedzy ucieleśnionej i wiedzy teoretycznej.

Słowa kluczowe: wiedza ucieleśniona, wiedza teoretyczna, etnografia przedtekstowa, kinestezja, awangarda rosyjska

Celem artykułu jest próba określenia roli tańca w procesie poznania. A. Nabokina rozpatruje perspektywy neurokognitywistyczną oraz kulturoznawczą w badaniach nad tańcem. Obierając za punkt wyjścia metaforę pląsu, użytą przez F. Nietzschego, autorka proponuje, aby spojrzeć na taniec jako na poznanie dynamiczne, pozwalające na zharmonizowanie podmiotu ze światem, innymi działającymi w nim aktorami oraz rozpoznanie procesów społecznych.

Słowa kluczowe: taniec; kinestezja; ruch; poznanie; Nietzsche