Artykuł rozważa kwestie sensu życia, losu i samopoznania człowieka. Na przykładzie tekstów Gombrowicza i Nietzschego zarysowane zostają dwie odmienne postawy myślowe, odpowiednio określone jako bełkot chaosu i amor fati. Konkluzja mówi o wzajemnym uzupełnianiu się obu koncepcji.
Pięćdziesiąt lat po wydaniu książki Aleksandra Hertza Żydzi w kulturze polskiej autorka stawia pytanie o to, co nowego może w niej znaleźć dzisiejszy czytelnik: czy jej wartość jest wyłącznie historyczna, czy też jest ona żywym elementem dzisiejszego myślenia, twórczym czynnikiem, otwierającym nowe horyzonty rozumienia status quo. Takie dwie charakterystyki – antykwaryczność i aktualność – mimo, że tak różne, niekoniecznie się wykluczają. Przeciwnie, zdają się w tym przypadku wzajemnie uzupełniać.
Autorka omawia zagadnienia filozoficzne obecne w Kosmosie Gombrowicza, badając krytyczną i ironiczną postawę autora wobec myśli Heideggera.
Dalszy ciąg rozważań Autorki z eseju w Tekstach Drugich 2005 nr 4
O doświadczeniu przestrzeni, odgrywającym istotną rolę w myśleniu niemieckiego filozofa, ze względu na związki ze sposobem bycia człowieka
Szukając odpowiedzi na tytułowe pytanie, autorka zestawia ze sobą różne filozoficzne koncepcje prawdy: Rorty’ego, Williamsa i Colli’ego