Artykuł Rewindykacje i eskalacje talentów jest recenzją książki Formy (nie)obecności. Szkice o współczesnej poezji kobiet, wydanej w 2018 roku, poświęconej twórczości poetek znanych, a także wyeliminowanych z kanonu poezji XX wieku. Autor recenzji podkreśla wartość projektu, którego celem jest włączenie dorobku kobiet do głównonurtowej narracji o przemianach polskiej poezji, jednak nie na prawach suplementu, lecz z poszanowaniem odrębności tematycznej i formalnej poezji kobiecej. Część badaczek, biorących udział w projekcie, postuluje konieczność odrzucenia kryterium ekwiwalencji dykcji kobiecych względem męskich idiomów (casus Julii Hartwig), które legitymowałoby przynależność poetek do kanonu, inne natomiast skłaniają się ku strategii zagospodarowywaniu nisz (casus „pytalika” jako gatunku prywatnego w twórczości Joanny Pollakówny). Niektóre badaczki jako kryterium różnicujące i dowartościowujące „kobiece pisanie” proponują formuły noszące znamiona autocharakterystyk (kapłanka, wiedźma, prowokatorka, mistyczka). Wszystkie szkice spełniają obietnicę dowartościowania poezji kobiecej i uznania jej za zaangażowaną, interwencyjną, a także zobligowaną do trwania przy najsłabszych.
Słowa kluczowe: feminizm, kanon, cielesność, macierzyństwo, żałoba