Przedmiotem artykułu są holokaustowe reportaże Hanny Krall omawiane w kontekście obecnej w ostatnich latach w humanistyce tendencji nazywanej „powrotem do rzeczy”, zainicjowanej przez badaczy z kręgu Actor-Network Theory; punktem wyjścia jest ustalenie, iż pamięć lepiej niż historia radzi sobie w przedstawianiu przeszłości drugiej wojny światowej i Holokaustu; autorka Hipnozy opowiada o niej za pomocą jednego z języków dyskursu memorialnego, jakim jest język rzeczy; reporterka za pomocą reifikcji, rzeczy-opowieści (w przeciwieństwie do ludzi-opowieści T. Todorova) mówi o śmierci sześciu milionów Żydów; zasadniczym celem artykułu jest zatem pokazanie, w jaki sposób reporterka operuje językiem rzeczy w przedstawianiu granicznego doświadczenia Zagłady.
Rzeczy jako język dyskursu memorialnego w holokaustowych reportażach Hanny Krall
Numer:
2013 / 1-2