Przedmiotem niniejszej analizy są utwory dwóch współczesnych pisarzy irlandzkich średniego pokolenia: Toma Phelana i Sebastiana Barry’ego, którzy podejmują w swych powieściach próbę odpolitycznienia pamięci narodowej i, co za tym idzie, przepracowania zbiorowej traumy. Tekst omawia powieści The canal bridge (2005) i A long long way (2005) jako próby przywołania traumatycznych doświadczeń tysięcy Irlandczyków walczących w wojsku brytyjskim w czasie I wojny światowej. Przywracając pamięci narodowej wydarzenia, które do niedawna były zmarginalizowane, pisarze dokonują rozliczenia z przeszłością i tworzą grunt do budowy lepszej przyszłości.
Słowa kluczowe: Wielka Wojna, Irlandia, pamięć narodowa, anty-nostalgia,