Artykuł jest analizą układów dźwiękowych w intermedialnych inkarnacjach awangardowego poematu Anatola Sterna Europa. Autorka bierze pod uwagę dwa różne międzywojenne wydania wiersza (pierwodruk w „Reflektorze”, 1925; opracowanie Mieczysława Szczuki i Teresy Żarnower, 1929), trzy inspirowane nim filmy (odnaleziona w 2019 roku Europa Franciszki i Stefana Themersonów, 1931-1932; Themersonowska rekonstrukcja zaginionej kompozycji, 1983; Europa II Piotra Zarębskiego – rekonstrukcja filmu z lat trzydziestych, 1988) oraz widowisko plenerowe Akademii Ruchu z 1976 roku. Każda kompozycja inaczej organizuje warstwę brzmień, zawsze jednak istotna pozostaje tu relacja między dźwiękiem, obrazem i ciszą. Różnorako wiąże się ona z układami wersologiczno-typograficznymi poematu oraz samą jego intermedialną historią. Autorka wprowadza nowe (lub zmodyfikowane) terminy: łańcuch intermedialny, jukstapozycja głosowa, milczenie wizualne, modalność percepcji.
Słowa klucze: intermedialność, sound studies, łańcuch intermedialny, jukstapozycja głosowa, typografia, Europa Anatola Sterna