Artykuł przedstawia koncepcję funkcjonowania afektywnych faktów (affective facts) i łączy ją ze zmianami w funkcjonowaniu rzeczywistości oraz postrzeganiu tego, co realne. Przedmiotem zainteresowania tekstu jest polityka preempcji, traktowana jako przejaw nowego typu władzy, ontowładzy (ontopower).
Słowa kluczowe: afektywne fakty, onowładza, polityka afektywna, fakty, polityka, preempcja
Artykuł stanowi szkic filozofii afektu, która mogłaby – zdaniem autora – stać się kluczowym punktem odniesienia dla badań w teorii kultury. Autor dowodzi, że badania kulturowe zdominowane są wciąż przez teorie zakorzenione w strukturalizmie, a nadmierny nacisk położony na sygnifikację wymaga – celem przywrócenia równowagi – odwołania do tego, co ekspresyjne i afektywne. Powołując się na myśl Barucha Spinozy, Henri Bergsona i Gillesa Deleuze’a, a także na badania neurofizjologiczne i fizykę kwantową, autor proponuje koncepcję afektu jako nieuchronnie cielesnego momentu intensywności rozrywającego struktury językowe i umożliwiającego wtargnięcie tego, co nowe.