Artykuły: Bruno Latour

Wychodząc od historycznego przykładu zmagań Ludwika Pasteura z wąglikiem atakującym francuskie gospodarstwa rolne, Autor podejmuje kwestie relacji pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem nauki (laboratorium), poziomem mikro- i makro-społecznym oraz roli urządzeń zapisujących. Wszystkie one odniesione zostają do zmian relacji władzy przebiegających we wnętrzach laboratoriów. Latour postuluje rozszerzenie metodologii wypracowanej przez etnografię laboratorium do badania relacji nauka – jej kontekst. W rezultacie okazuje się, że laboratoria naukowe są specyficznym konstruktem służącym do nieustannego przechodzenia z wnętrza na zewnątrz i z powrotem, dokonując przy tym translacji (przeniesienia, przemieszczenia) kluczowych czynników. Tym samym dochodzi do odrzucenia modelu rdzenia nauki i jej kontekstu. Chcąc uchwycić cały ten konglomerat procesów, Latour proponuje posłużyć się Archimedesowską metaforą dźwigni, która pozwala poruszyć świat. (tłum. K. Arbiszewski; Ł. Afeltowicz)