Autor opisuje, w jaki sposób pośrednictwo nowych technologii zmienia postrzeganie miłości i intymności. Szybkość i globalny zasięg technologii powoduje konieczność codziennego przeprowadzania testu Turinga. Autor przywołuje przykłady randkowych gier popularnych w Azji, jak randkowe simsy czy Meru Tomos. Przybliża także działanie amerykańskich serwisów internetowych jak eHarmony, których twórcy obiecują pomoc w nawiązaniu relacji z najlepiej dopasowanymi partnerami. Pettman przywołuje swoją rozmowę z chatbootem – wirtualną przyjaciółką – Kari, która staje się punktem wyjścia do rozważań o postludzkiej miłości.
Ostatecznie autor stwierdza, że pokolenie Tamagotchi nie ma obiektów miłości, a wektory – rozprowadzone cechy, rozlane między tłum ludzi, bohaterów, obrazów i awatarów.
Słowa kluczowe: interaktywność, miłość, ontologia, gry wideo, wirtualność