Artykuły: Elżbieta Feliksiak

Autorka szkicu zarysowuje sylwetkę wybitnej uczonej, która przez wiele lat wykładała na paryskiej Sorbonie teorię literatury i komparatystyczną slawistykę. Osią analitycznego opisu jej zaskakująco jednolitej twórczości naukowej i eseistyczno-beletrystycznej jest pytanie o intelektualną i aksjologiczną podstawę tożsamości, budowanej na skrzyżowaniu kultur francuskiej i czeskiej. Odpowiedź odsłania się stopniowo w coraz to wyraźniejszym obrazie wewnętrznego świata kogoś, kto dwiema drogami (nauki i sztuki) dąży do celu tak naprawdę nieosiągalnego: zrozumieć sens życia narodów i osób jako jedność w wielości, jako godność realizowaną wśród innych, ukrytą w nieustannym otwieraniu się na zmianę.