Artykuły: Joanna Orska

Autorka artykułu zastanawia się, jak Brzozowski pojmował niezwykle ważne z perspektywy jego „filozofii pracy”, pojęcie romantycznej „twórczości”, które można interpretować także w kategoriach bardziej „współcześnie” rozumianej kreacyjnej aktywności jednostki. Korzystając z mało widocznych, ale obecnych w pismach Brzozowskiego odwołań do światopoglądu filozoficzno-literackiego romantyków jenajskich, Orska próbuje przełożyć przesłanki romantycznego pojęcia twórczości obecnego w Głosach (analiza dotyczy dokładnie Kilku uwag o stanie ogólnym literatury europejskiej) na swoiście pojętą, krytyczną „pracę tekstu”. Pozwala na to obecna w dotychczasowych lekturach Brzozowskiego tradycja interpretowania jego krytyki jako tekstu o charakterze żywym – dającego się rozumieć jako performatyw, niekoniecznie poddający się wymaganiom nowożytnych, teleologicznie zorientowanych języków filozofii.

Recenzja: Stanisław Brzozowski, „Głosy wśród nocy”, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2007, s. 318

Recenzja. Agnieszka Kluba Autoteliczność – Referencjalność – Niewyrażalność. O nowoczesnej poezji polskiej (1918-1939), Wrocław 2004

Recenzja. Jacek Gutorow Na kresach człowieka. Sześć esejów o dekonstrukcji, Opole 2001

Narracyjność i nawiązywanie do modelu komunikacji potocznej w postmodernistycznej poezji amerykańskiej oraz w polskiej poezji współczesnej