Artykuły: Josef Vojvodík

W centrum uwagi filozofa sztuki i teoretyka obrazu Georgesa Didi-Hubermana znajduje się komplementarny związek wizualności z taktylnością, dotyku ze śladem, ciała z obrazem, widzialności z „czytelnością” obrazu. Oryginalność jego filozofii sztuki polega na zasadniczo nowym, inwencyjnym „odczytaniu” wielkich osobowości historii i teorii sztuki XX wieku: Aby Warburga i Aloisa Riegla, a także Waltera Benjamina czy Georges’a Bataille. Artykuł koncentruje się na jednym z głównych tematów refleksji Didi-Hubermana: materialności dzieła sztuki i dotyku/śladu. Zajmując się przykładowo maskami pośmiertnymi czy figurami woskowymi, uznaje on odciskanie śladów za fundamentalny „paradygmat antropologiczny”, ukazując, iż ślad – mimo że deprecjonuje się go jako „prymitywizm” i „anachronizm” – ma wartość zasadniczą i kluczową.

Szkic poświęcony antropologicznym aspektom literackim i plastycznym czeskiego surrealizmu