Artykuły: Krzysztof Pijarski

Artykuł stanowi próbę zakreślenia horyzontu pewnego szczególnego sposobu myślenia o realizmie, który można by nazwać „ucieleśnionym” bądź „empatycznym”, jako o swego rodzaju strategii przekroczenia abstrahujących mocy obrazu (a także praktyce oporu w dobie kultury spektaklu). Wywód oparty jest przede wszystkim na pismach Michaela Frieda poświęconych „wielkim”, XIX-wiecznym malarzom realistom, Thomasowi Eakinsowi, Adolphowi Menzlowi i Gustave’owi Courbetowi. Twórczość tych malarzy jest interpretowana przez pryzmat fenomenologii podmiotu ucieleśnionego i teorii empatii, a także tekstów Jonathana Crary’ego poświęconych wyłanianiu się nowoczesnej podmiotowości. Przykład prac współczesnego artysty, Douglasa Gordona, ma otworzyć zaproponowaną refleksję na współczesność.