Artykuły: Maria Delaperrière

Celem artykułu jest uwydatnienie w poezji Szymborskiej funkcji i znaczenia szczegółów, które w malarstwie stanowią osobne pole badawcze, natomiast w poezji podlegają dialektycznej relacji wyjątku i ogółu. Analiza wierszy inspirowanych płótnami dawnych mistrzów pozwala wyodrębnić autonomię pewnych szczegółów wychodzących poza tradycyjny opis obrazu, korespondencję sztuk i ekfrazę. Szczegóły pełnią wtedy rolę semantycznych wektorów, prowadzących w głąb ukrytych treści malarskiego obrazu i wiersza. Jednocześnie pozwalają organizować osobliwy świat wyobraźni w ścisłym powiązaniu z percepcją rzeczywistości,  która w wierszach poetki znajduje swoje ironiczne odbicie. Szczegół staje się wtedy „przedmiotem ironicznym”, ujawniającym agonistyczny stosunek poetki do sztuki, ogólników i świata.

Słowa klucze: Obraz malarski, wyobraźnia, ekfraza, kontra-ekfraza, szczegół, przedmiot ironiczny

Światopogląd postkolonialny stworzył nową perspektywę badawczą pozwalającą odnowić dotychczasowe spojrzenie na literaturę. Do dziś dokonują się zmiany w podejściu do tekstu literackiego, w którym relacja „środka“ i „peryferii“ okazuje się względna. To osłabienie podziałów kulturowych kryje w sobie jednak niebezpieczeństwo chaosu i zarazem uniformizacji. Stąd dalsze pytania dotyczące tożsamości kulturowej jako gwarancji istnienia podmiotowego. W perspektywie postkolonialnej na pierwszy plan wysuwa się relacja „Ja-Inny“ jako jedyna możliwość samookreślenia. Tekst literacki pełni wtedy rolę nie tylko poszerzania tożsamosci kulturowej, ale przede wszystkim uobecniania granic indywidalnych jaźni w procesach porównawczych. W zastosowaniu do literatury polskiej takie podejście może prowadzić do nowej równowagi między „środkiem“ i „peryferią“ dzięki działaniom interaktywnym.

Autorka stwierdza, iż wymiar egzystencjalny zapisu wystarczająco upoważnia do wyodrębnienia kategorii świadectwa literackiego spośród zespołu form składających się na tzw. literaturę faktu

Gombrowicz wobec totalitaryzmu – analiza sposobu, w jaki pisarz odsłania ukryte mechanizmy leżące u źródeł społecznej alienacji

Poetyka fragmentu wobec antynomii modernizmu i postmodernizmu: konstruktywna wielogłosowość czy estetyka rozpadu?

Rozważania o modernistycznych aporiach – perspektywizm, kreacjonizm, nihilizm

Odczytanie twórczości Juliana Przybosia przypisujące poecie skłonności mistyczne