Artykuły: Pascale Casanova

Artykuł proponuje koncepcję „światowej przestrzeni literackiej” jako remedium na problemy metodologiczne komparatystyki. Autorka odrzuca tradycyjne kategorie, takie jak „wpływ” czy „recepcja”, by – posiłkując się terminami opracowanymi m.in. przez Fernanda Braudela i Pierre’a Bourdieu – opisać całościowy model światowego pola literackiego. Praca wyznacza warunki funkcjonowania szczególnej literackiej geografii (literackie centra i peryferie), której granice częściowo tylko pokrywają się z podziałami politycznymi, oraz swoistą dla literatury miarę czasu (literacki południk zerowy), która pozwala na uhistorycznienie wartościowania.

Artykuł proponuje koncepcję „światowej przestrzeni literackiej” jako remedium na problemy metodologiczne komparatystyki. Autorka odrzuca tradycyjne kategorie, takie jak „wpływ” czy „recepcja”, by – posiłkując się terminami opracowanymi m.in. przez Fernanda Braudela i Pierre’a Bourdieu – opisać całościowy model światowego pola literackiego. Praca wyznacza warunki funkcjonowania szczególnej literackiej geografii (literackie centra i peryferie), której granice częściowo tylko pokrywają się z podziałami politycznymi, oraz swoistą dla literatury miarę czasu (literacki południk zerowy), która pozwala na uhistorycznienie wartościowania.