W obu powieściach (Król i Królestwo) Szczepana Twardocha podstawą modernistycznego porządku jest przemoc, będąca narzędziem przetwarzania starego świata w nowy. To „przemoc założycielska” (Rene Girard), rodzaj trawestacji mitu o kosmicznym przełomie, o królu-ofierze i upadku jego królestwa. Twardoch pokazuje, jak w tym procesie rodzi się nowa antropologia, według której Żydzi – jako przedstawiciele niegdyś objawionego przez Boga ładu, uznawanego za przebrzmiały – zostają ostatecznie wykluczeni. Stają się ofiarą, której śmierć ma na celu ideowe oczyszczenie świata. Stąd Zagłada postrzegana jest tu jako wcielenie pewnej gry o nieuchwytnych regułach – jak twierdził Girard – „gry lęku śmiertelnego”, pożądanego przez ludzi, aby go w końcu „w śmierci i upadku […] przezwyciężyć”.
Słowa kluczowe: powieści Szczepana Twardocha, przemoc, gry przemocy, mit założycielski, modernizm, sacrum, mitologia hebrajska, ofiara, judaizm, relacje polsko-żydowskie, Holokaust