Dotychczasowe analizy związków kultury popularnej i Zagłady obejmują kilka gatunków kultury wizualnej (w szczególności komiks) z pominięciem kultury audialnej (muzyki rozrywkowej i słuchowisk radiowych). Niedostatecznie rozpoznano także praktyki związane z nowymi mediami w erze cyfrowej. Niniejszy tekst wskazuje na luki w dotychczasowych badaniach i wypełnia je, a także wyznacza nowy obszar badań nad „rozproszonymi odniesieniami do Zagłady”, to jest, takimi przedstawieniami, w których epizodyczne wzmianki o przeszłości nie służą tradycyjnie rozumianemu upamiętnianiu. Ponadto podkreśla konieczność prowadzenia ideologicznej analizy popularnych reprezentacji z powodu wykorzystywania ich w politycznych rewizjach przeszłości.
Słowa kluczowe: Holokaust, kultura popularna, wzorzec kulturowy, paradygmat upamiętniania, Holokaustowa bezbożność