Autorka dostrzega w renesansowej refleksji teoretycznoliterackiej zalążki myślenia w kategoriach intertekstualności
Inexplicabili inflammatus ingenio. Model portretu atopicznego w Żywocie Grzegorza z Sanoka Filipa Kallimacha
Autor dostrzega w renesansowym wizerunku lwowskiego biskupa echo antycznego wzorca postaci mędrca
Andrzeja Morsztyna gry z czytelnikiem. (O pewnym typie wiersza enumeracyjnego)
Dwa ikony O sobie oraz Niestatek jako wiersze o oczekiwaniu na pointę
Poeta z logogryfu. O Wizerunku złocistej przyjaźnią zdrady Adama Korczyńskiego
O zapoznanym poemacie z końca XVII wieku, stanowiącym, w opinii autora, zapowiedź poetyki rokokowej
Żółw, orzeł i łysa kalwińska głowa. (W wileńskim kręgu poezji Daniela Naborowskiego)
Łysa kalwińska głowa: parodia czy autoparodia wiersza Na oczy królewny angielskiej Naborowskiego?
O relacjach tekstualnychw Dii gentium M. K. Sarbiewskiego
Funkcje cytatów a intertekstualizacja Biblii – autodekonstrukcja dzieła polskiego Horacego
O wydawcach warszawskich
Recenzja. Giambattista Marino, Adon, oprac. L. Marinelli i K. Mrowcewicz, t. 1-2, Roma-Warszawa 1993; Stanisław Herakliusz Lubomirski, Poezje zebrane, oprac. A. Karpiński, t. 1-2, Warszawa 1995-1996; Biblioteka Pisarzy Staropolskich, t. 1-6, oprac. zespół: A. Karpiński, K. Mrowcewicz, A. Masłowska-Nowak, Warszawa 1995-1996
Oda przez wieki
Recenzja. Teresa Kostkiewiczowa, Oda w poezji polskiej. Dzieje gatunku, Wrocław 1996
Kolekcja: między autonomią i reprezentacją
Recenzja. Krzysztof Pomian, Zbieracze i osobliwości. Paryż-Wenecja. XVI-XVIII wiek, przeł. A. Pieńkos, Warszawa 1996
Erotyka jako materia barokowego konceptu
Irracjonalna natura miłości a logika cudu stosowana przez poetów-konceptystów
Przedstawiając Ofelię: kobiety, szaleństwo i zadania krytyki feministycznej
O zależności sposobu przedstawiania Ofelii w sztukach wizualnych od stosunku twórcy do kobiet i szaleństwa
Barok odrzucony
Autorka omawia przyczyny zaburzenia recepcji baroku w szkole na przykładzie sposobu, w jaki traktowana jest twórczość Mikołaja Sępa Szarzyńskiego i Jana Andrzeja Morsztyna w podręcznikach do nauki o literaturze
O uważniejszym aniżeli dotychmiast tekstu staropolskiego czytaniu i jakie z niego pożytki płyną rozprawa śliczna i podziwienia godna
Autor skupia uwagę na jednej z właściwości staropolskiej ortografii i różnorakich a ważnych konsekwencjach z niej wypływających