Artykuł dotyczy wyzwań, jakie stają przed empirycznymi badaniami odbioru literackiego w dobie rozwoju literatury cyfrowej i nowych mediów. Omawia zmiany metodologiczne i terminologiczne w tej subdyscyplinie wprowadzone przez nowy kontekst medialny. Stawia pytania, czy hiperlektura może podważać przekonanie o poznawczych i emocjonalnych korzyściach z czytania opowieści. Celem artykułu jest rozpoznanie tych kategorii doświadczeniowych, które powinny zostać włączone do przyszłych badań tego typu. Są to m.in. dyspersyjność lektury, partycypacja i współdziałanie versus imersja/emersja. Autorka wskazuje również nowe wpływy literatury cyfrowej na przemiany literatury tradycyjnej, np. wzmocnioną kulturową rolę narracji w 2. osobie.
Słowa kluczowe: empiryczne badania nad literaturą, recepcja literatury cyfrowej, dyspersja, nowe media, partycypacja