Artykuł poświęcony został antyoświeceniowemu dyskursowi pojawiającemu się w Polsce od drugiej połowy lat 90. XX wieku w kręgach prawicowych – w publicystyce oraz w pracach naukowych. Przedmiotem zainteresowania jest argumentacja przywoływanych autorów, a także rozwój owego dyskursu: od deklaracji światopoglądowych po deklaracje polityczne. Kształtująca się w Polsce myśl antyoświeceniowa stała się istotnym zapleczem budowanej przez prawicę hegemonii kulturowej. Na gruncie owej myśli formułowane jest także pytanie o kształt polskiego oświecenia oraz o polską modernizację.
Słowa kluczowe: oświecenie, antyoświecenie, konserwatyzm, modernizacja, nowoczesność