Artykuł ma na celu zaprezentowanie psychoanalitycznego symptomu jako kategorii opisowej w charakterystyce nowoczesnego i późnonowoczesnego podmiotu. Autorka wychodzi od porównania koncepcji Freuda i Lacana, wskazując jednocześnie możliwość ich przełożenia na grunt literaturoznawstwa. Zaproponowane przykłady literaturoznawczych interpretacji dzieł literackich — ściślej dzieła Gombrowicza w interpretacji M. P. Markowskiego i L. Neugera — nie tylko odwzorowują psychoanalityczny dwupodział w rozumieniu funkcji symptomu, ale dają się wpisać w szerszą perspektywę refleksji nad podmiotem. Tym samym artykuł stanowi próbę wykorzystania psychoanalizy jako narzędzia do budowania wypowiedzi metaliteraturoznawczych.
Słowa kluczowe: Lacan, literatura jako symptom, Neuger, podmiot nowoczesny, podmiot późnonowoczesny, metaliteraturoznawstwo.