Artykuł przedstawia wyniki analiz okładek książek przekładoznawczych zawierających reprodukcję dzieła malarskiego. Autorka przyjęła, że wybór obrazu jest nieprzypadkowy i wiąże się z pewnym sposobem rozumienia przekładu, okładka zaś, potraktowana jako rodzaj „ikonicznej metafory”, służyć może jego przedstawieniu. Przedmiotem uwagi są okładki książek jedno- i wieloautorskich publikowanych osobno oraz prac wydawanych we francuskiej serii „Traductologie”. Przegląd okładek serii pokazał, że nie są one nośnikiem określonej koncepcji przekładu, która odpowiadałaby poglądom redaktorów. Natomiast dzieła wykorzystane na okładkach prac „pojedynczych” podkreślają relację między przekładem a oryginałem. Widać w nich przeświadczenie, że przekład – wynik przemiany oryginału, ale przy tym byt odrębny – zachowuje swoiste wspomnienie o oryginale, którego jest iluzorycznym „ekwiwalentem” czy reprezentantem.
Słowa kluczowe: okładki książek przekładoznawczych, reprodukcje dzieł malarskich, metafora, definicja przekładu