Celem artykułu jest wstępne rozpoznanie możliwości teoretycznych i interpretacyjnych pojęcia emocji w odniesieniu do gatunkowej literatury popularnej o II wojnie światowej. Sięgając do koncepcji wspólnot emocjonalnych Barbary H. Rosenwein, autorka zarysowuje możliwości rozumienia eksplozji lęku i miłości we współczesnych romansach wojennych i powieściach grozy (Łuksza Henela, Joanny Jax, Mirosławy Karety, Stanisława Reńcy). Następnie porównuje je do oszczędnych opisów z prozy opublikowanej w latach 60. (Józefa Hena, Marka Hłaski). Z analizy wynika, że dominacja lęku i miłości we współczesnych narracjach nie jest jedynie konsekwencją sztywnego powtarzania wzorców czy urynkowienia afektów. Ujawnienie emocji może być skutecznym sposobem wypowiedzenia historii wypieranych z oficjalnego dyskursu o II wojnie światowej i stworzenia wokół nich dotąd nieistniejących wspólnot odbiorców.
Słowa kluczowe: wspólnoty emocjonalne, miłość, lęk, romans, powieść grozy, II wojna światowa