Zawarty w Sofiście podział na „prawdziwe” eikones i „fałszywe” fantazmata w przemożny sposób wpłynął na dalsze dzieje europejskiej „ikonologii”. Autor jednak, podejmując Nietzscheański postulat „zniesienia platonizmu”, przedstawia dwa przykłady alternatywnych wobec Platona konceptualizacji obrazu. Pierwszym jest słowo ikelos (eikelos) znane z tekstów Homera i Hezjoda. Drugim – omówionym tu dokładniej – „trupie podobieństwo” (la ressemblance cadavérique) z tekstu Maurice’a Blanchota Les deux versions de l’imaginaire. Szczególną zaś sposobność do zastanowienia się nad pojęciem Blanchota (intrygująco bliskim konceptualnie greckiemu ikelon) stwarza błędna interpretacja, którą przedstawił Hans Belting w swojej Antropologii obrazu.
Słowa kluczowe: (dla ułatwienia podaję wersje pol./franc./ang.): Obraz, image, ikelos, „trupie podobieństwo”, the cadaverous resemblance, la ressemblance cadavérique, Platon, Maurice Blanchot, Hans Belting