Artykuł został poświęcony powracającej fali gatunku „rozmów z pisarzami”. Szczegółowej analizie poddano rozmowy z pisarkami, dotychczas na gruncie polskim właściwie nieobecne. Zwrócono też uwagę na pewne cechy wspólne dla nowej odsłony tego gatunku m.in. na swoisty witalizm, często utożsamiany z kontaktem z naturą czy z wolnością podróżnika, a także na zwrot w stronę codzienności, ciała, emocji i wreszcie problematyzację uczestnictwa w relacjach międzyludzkich. W porównaniu z wcześniejszymi rozmowami zaznacza się aspekt interwencyjny, chęć zabrania głosu, w przekonaniu, że – na niektóre przynajmniej tematy – nie można dłużej milczeć. Spośród wielu nasuwających się odpowiedzi na pytanie o ciągłą żywotność rozmów ta potwierdzająca konieczność słyszalności głosu pisarza okazuje się dzisiaj zasadnicza.
Słowa kluczowe: literatura współczesna, afekty, ciele leśność, gender, gatunek literacki, rozmowy z pisarką/pisarzem