Recenzja: D. Sulej, „Kosmos” jako gabinet luster. Psychomachia Witolda Gombrowicza, Universitas, Kraków 2015.
Słowa kluczowe: gnostycyzm, manieryzm, intertekstualność, estetyka kaprysu, labirynt, gombrowiczologia
Esej stanowi interpretację powieści dla dzieci Kajtuś czarodziej Janusza Korczaka w kontekście motywów gotyckich ze szczególnym uwrażliwieniem na nienormatywność seksualną. Ta realizuje się w powieści zarówno poprzez podjęcie zamaskowanych tropów homoerotycznych, w tym cytatów z klasyków modernistycznego pisarstwa homoseksualnego (Wilde, Proust), jak i poprzez włączenie się pisarza w dyskusję o „wieku przyzwolenia”, a tym samym stanowi wypowiedź nt. seksualności dziecięcej. Korczak wyzyskuje ponadto tropy gotycystyczne, przede wszystkim motyw sobowtórów i ezoteryzmu.
Słowa klucze: gotycyzm, sobowtór, pedofilia, homoseksualność, literatura dziecięca.
Recenzja: Tadeusz Sobolewski, Człowiek Miron, Kraków 2012.
W artykule podjęta jest teza o transhistorycznym charakterze manieryzmu zgodna z badaniami Gustava Renego Hocke’a i odniesiona do licznych współczesnych dyskursów nt. teorii queer. Na tej podstawie podjęta zostaje próba zrekonstruowania nieesencjalistycznej queerowej „poetyki możliwej” z uwzględnieniem dyskursów nt. kampu. W drugiej części artykułu, wciąż zgodnie z tezą o manierystycznym archetypie queer, zostaje nakreślona wykładnia pojęcia „subwersja” (w odróżnieniu od „inwersji”) i odniesiona do przemieszczeń mitów, jakie w celach (m.in. rewindykacyjnych) podejmuje sztuka i literatura homotekstualna.
Recenzja: Krzysztof Tomasik, Gejerel. Mniejszości seksualne w PRL-u, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2012.
Artykuł poświęcony Januszowi Sławińskiemu, jako najwybitniejszemu polskiemu teoretykowi literatury w paradygmacie strukturalistycznym. Jego odczytania utworów Mirona Białoszewskiego służą za model dla ironicznej teorii interpretacji, która pomija scjentystyczne metody strukturalistyczne na rzecz hermeneutyki.
Autor rozważa możliwość sformułowania programu poetyki kognitywnej niemieszczącej się ściśle w pojmowaniu „poetyki w świetle językoznawstwa”, zaszczepionym przez strukturalizm. Dokonuje krytycznej lektury podręcznika Petera Stockwella i stara się zaproponować inne spojrzenie na połączenie kognitywizmu z poetyką – nacisk nie na wytwór, a na wytwarzanie z uwzględnieniem roli autora, koncepcja genologii opartej na teorii prototypów, uzupełnienie Ingardenowskiej teorii konkretyzacji narzędziami kognitywistycznymi, problem retoryki kognitywnej, a także szersza kwestia połączenia literaturoznawstwa kognitywistycznego z psychologią poznawczą i społeczną.
Recenzja. Ewa Winiecka Białoszewski sylleptyczny, Poznań 2006
Tekst porusza dwa aspekty poezji Białoszewskiego dotychczas przez badaczy pomijane – poezji miłosnej i poezji obscenicznej
Recenzja. Adrian Gleń W tej latarni…. Późna twórczość Mirona Białoszewskiego w perspektywie hermeneutycznej, Opole 2004