Autor artykułu przytacza opublikowany niedawno z brulionów jeden z zapisków poetyckich Wisławy Szymborskiej. Zapisek ten pomógł mu naszkicować kilka najważniejszych aspektów jej twórczości. Chodzi głównie o stosunek do przyrody. Autor podtrzymuje dominującą w krytyce literackiej opinię o wyrażonym w jej wierszach poczuciu, iż cały świat pozaludzki jest nam dotkliwie obcy, choć przyciąga swym zróżnicowaniem i nieprzewidywalnością. Autor polemizuje też z tezą, iż poetka w dojrzałym okresie swej twórczości zdołała potycko przezwycięźyć poczucie rozłąki i stworzyć wyobraźniowy wizerunek jednorodnego kosmosu. Spór toczy się wokół znanego wiersza Rozmowa z kamieniem.