Nowy, różnorodny numer TD ze wstępem Nasiłowskiej, a w nim m. in. blok tekstów o komiksie: Jutkiewicz o komiksie na rynku kultury w Polsce, Szyłak o dziejach komiksu po roku 1956, a Żaglewski o superbohaterach. W numerze również teksty dotyczące krytyków i badaczy: de Bończa Bukowski pisze o Georgu Brandesie, Szumna śledzi najważniejsze tendencje we wczesnej krytyce Błońskiego, Rams analizuje eseje Stawara na temat Brzozowskiego, a Matuszek dwie książki Brygidy Helbig. Zamieszczamy również teksty dotyczące prozy: Łazarz o relacji między słowami a obrazami w powieści Łzy, Górskiego o stylu prozy M. S. Andrewsa, J. Alexa i N. Randona, Tomasika o narracji w Michałku Prusa oraz Dwułyczanskiej o współczesnej prozie ukraińskiej. Ponadto: Zajas o relacjach między literaturą a mechanizmami zagranicznej polityki kulturalnej, Tabaszewska o koncepcji przeszłych przyszłości, Rutkiewicz o pojęciu „literatury narodowej”, Zwierzyński o kategorii rasy, Chorąży o intertekstualności w polskim rapie. W numerze znajdziemy także tłumaczenie (A. Carson, Dekreacja) i recenzje (Michałowski o Kołysance w liryce XX i XXI wieku, Tomczok o Smugach Zagłady, Saryusz-Wolska na temat Żydowskiej Warszawy – żydowskiego Berlina). W numerze żegnamy artykułem Tomasza Majewskiego Annę Zeidler-Janiszewską.

Nowy numer o aktualnych kierunkach i zwrotach w humanistyce, z wprowadzeniem Nasiłowskiej na temat wyzwań współczesnej humanistyki, a w nim m. in. Derra o meandrach biologii płci, Szumilewicz o idei potencjalności u Agambena i Deleuze’a, Szabat o podmiotowości w odniesieniu do koncepcji lęku Lacana, Jagielski o ekscesie w kinie Wajdy, Nader o „rysunkach wojennych” Strzemińskiego, Rejniak-Majewska na temat roli tytułów w sztuce abstrakcyjnej, Bukowiecka o dźwiękach w poezji Białoszewskiego, a Tomasik o związkach walca z nowoczesnością. Ponadto w numerze cykl artykułów interpretacyjnych, a w nim: Jakubowicz-Prokop analizuje Mikrogramy Walsera, Lipszyc teksty Freuda, Sobolczyk Kajtusia czarodzieja, Stangret dramaty Demirskiego, Obremski poezję Przybosia, a Gromek Pożądanie Jelinek. Zamieszczamy również trzy artykuły dotyczące Wata: Baron-Milian opisuje fenomen notatników Wata, Pietrych recenzuje nowe wydanie Notatników (w oprac. Dziadka i Zielińskiego), a Kmiecik prezentuje zaszyfrowany Dziennik bez samogłosek. W numerze również artykuły recenzyjne – Śmieja na temat Dogmatu płci Dudy, Dziadek o Haiku po polsku Śniecikowskiej oraz dotyczące archiwaliów i biografii – Kluby na temat transkrypcji szkicu nieznanego wiersza Herberta Lekcja Białoszewskiego, Franaszka o spotkaniu polskich poetów z kraju i ich tłumaczy z roku 1967 w kontekście biografii Herberta Ulickiej o archiwum i biografii Dawida Hopensztanda, Samborskiej-Kukuć o metryce Leśmiana oraz Chachulskiego o dokumentach dotyczących Marii Renaty Mayenowej z Litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego.

Nowy numer o grach i groznawstwie, a w nim m. in. Garda i Krawczyk opisują historię badań gier wideo w Polsce, Maryl analizuje gry jako formę uczestnictwa w kulturze, Kłosiński przedstawia projekt hermeneutyki gier komputerowych, a Majkowski wątki karnawałowe w grach typu sandbox. Ponadto Błaszkowska analizuje tożsamość protagonisty w grach typu Hidden Object Puzzle Adventure, Felczak – dyskursy pracy i zabawy w wysokobudżetowych grach wideo, Fizek – problematykę automatyzacji rozgrywki w grach crowdsourcingowych, Kominiarczuk propozycję nowego języka opisu gier złożonych, a Maj – przestrzeń gry wideo w kognitywnej teorii narracji. W numerze również Zarzycka o autokreacji i immunizacji w serii Mass Effect, Mochocki o polskiej myśli „larpologicznej”, Petrowicz o pojęciu dynamiki gry, Schweiger na temat reprezentacji władzy w grach komputerowych, a Stasieńko o idei posthumanistycznej w praktyce tworzenia gier. Ponadto Kukulak analizuje Azję w strategiach Command&Conquer w świetle teorii postkolonialnej, Żmuda – parateksty gier cyfrowych, a Kania interpretuję rozgrywkę w Sunset. W numerze również tłumaczenia Klastrup o kategorii „światowości”, Leino na temat interpretacji jednoosobowych gier komputerowych oraz fragmenty nowej książki Oreskes i Conway. Zamieszczamy także recenzje i polemiki: Garbola na temat książki Antoniuka oraz Rorota o Aspektach funkcjonowania gier cyfrowych we współczesnej kulturze. Krawczyk, Sterczewski i Kominiarczuk polemizują z tą samą publikacją, a autorzy, Marak i Markocki, odpowiadają na polemikę.

Nowy numer, a w nim: Czapliński opisuje środowiskową historię Zagłady jako refleksję nad relacjami między masową śmiercią i jej lokalizacją, Domańska – przestrzenie Zagłady w perspektywie ekologiczno-nekrologicznej, Ubertowska analizuje krajobraz po Zagładzie, używając teorii ekocydu, Leociak – rolę śmieci w getcie warszawskim, a Sendyka – nie- miejsca pamięci i ich nie-ludzkie pomniki. W numerze również: Marta Tomczok intepretuje klimat Zagłady w powieściach Huellego, Konwickiego, Kuśniewicza i Szewca, Kolarzowa – „dyskurs normalności” dotyczący Zagłady, Kłos – wspomnienia byłych więźniów KL Auschwitz, Smykowski pokazuje zależności między procesem eksterminacji a dewastacją przyrody, a Małczyński postuluje otwarcie się studiów nad Zagładą na historię środowiskową. Ponadto Lipszyc analizuje Piotrusia Leo Lipskiego za pomocą kategorii biernego frankizmu, Borowicz – twórczość Lipskiego z perspektywy psychoanalitycznej, Jasnowski omawia paliatywy w prozie Bernharda, Bobako – figury „żyda” i „muzułmanina” w europejskich geometriach tożsamości i różnicy, Kościelniak – potencjał „trzeciej drogi” w kulturze polskiej lat osiemdziesiątych, a Tabaszewska – zagadnienie powtórzeń w poezji Tkaczyszyna- Dyckiego. Publikujemy również: tłumaczenia – Cole na temat zagadnień historii środowiskowej oraz Arsenijević o polityce pamięci w Bośni i Hercegowinie, recenzje – Żurek pisze o książce Wójcik-Dudek na temat Zagłady w najnowszej polskiej literaturze dla dzieci, Morawiec na temat książki Krupińskiego Dlaczego gęsi krzyczały?, Antoniuk o Amerykańskim powojniu Czesława Miłosza. W numerze również siedem listów Marii Dąbrowskiej i Stanisława Stempowskiego wybranych z korespondencji z lat 1924-1951.

Żegnamy członkinię naszej Rady Redakcyjnej, prof. Annę Zeidler-Janiszewską (1951-2017), dziękując Jej za wieloletnią życzliwość i spontaniczne odwiedziny w Redakcji po posiedzeniach KNOK PAN. Przypominamy fragment Jej tekstu z nr 4/2006 (s.9): "Jeszcze nie tak dawno filozofowie nauki zastanawiali się nad tym, czy dzieje humanistyki można opisywać w sposób analogiczny do dziejów przyrodoznawstwa. Jeśli wyróżniali (z uwagi na odmienne kryteria) stadia rozwojowe przyrodoznawstwa i zarazem reprezentowali stanowisko naturalizmu metodologicznego, humanistykę lokowali zawsze na odpowiednio niższym - w stosunku do teoretycznej wiedzy przyrodniczej - szczeblu „zaawansowania”. Czynili tak i wówczas, gdy uwzględniali swoistość humanistyki wyeksponowaną w ramach tzw. przełomu antypozytywistycznego. Jednak lepsze czasy dla pozycji humanistyki nastały wraz z koncepcją paradygmatów badawczych Kuhna i tzw. epistemologicznego anarchizmu Paula K. Feyerabenda, nie mówiąc o postmodernistycznej aurze, która z jednej strony znacznie osłabiła myślenie o humanistyce w kategoriach naukowości, z drugiej jednak „wywyższyła” ją poniekąd, eksponując kulturowo-interpretacyjny status teorii przyrodniczych. Jednocześnie pojawiły się próby spojrzenia na dynamikę współczesnej nauki w perspektywie pragmatyki badań naukowych, określonej przez kompleksowy charakter zadań poznawczo-praktycznych. Dyskurs metodologiczno-teoretyczny przeniósł się w ten sposób z wyżyn filozoficznych konceptualizacji na niziny dzisiejszych badawczych praktyk." (AZJ w TD 4/2006, s. 9)