Problematyka artykułu koncentruje się wokół podstawowego pytania, jakie perspektywy aksjologiczne występują w polskich i niemieckich narracjach deportacyjnych z drugiej połowy XX wieku, a także jakiego rodzaju aksjologiczne wyzwania dla literatury stanowił (i stanowi nadal) temat masowych przesiedleń i wypędzeń, podejmowany przez wielu pisarzy oraz kronikarzy, świadków i uczestników tych zdarzeń, których relacje wciąż ukazują się w Polsce i w Niemczech. W artykule została przedstawiona wstępna typologia perspektyw aksjologicznych, nadających kierunek narracjom o wypędzeniach w polskiej i niemieckiej literaturze drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Wyróżniono następujące ujęcia podstawowe: 1. aksjologia Nemmensdorfu, 2. aksjologia bilansu biograficznego, 4. aksjologia deportacyjna „ojczyzny ideologicznej”, 5. aksjologia bilansu historycznego wypędzeń oraz 6. aksjologia „historii alternatywnej”. Pominięta została sprawa aksjologii pojednania w literaturze polskiej po 1989, która zasługuje na osobne studium.
Słowa kluczowe: wypędzenia, deportacje, przesiedlenia, aksjologia w literaturze, historia XX wieku