Artykuł wyzyskuje pojęcia świadomości i pamięci mięśniowej, skonceptualizowane przez Kirsten Hastrup, do opisu kobiecego doświadczenia obozu koncentracyjnego. W konsekwencji w centrum uwagi staje obozowe ciało (kobiece), jako nie jedynie przedmiot przemocy, ale centrum wydarzeń, wyposażone w doniosłość własnej antropologicznej biografii. Przegląd doświadczeń somatycznych może prowadzić do rozważania sytuacji jednostkowego cielesnego podmiotu doświadczającego, zarazem „dokumentującego”, zatrzymującego w ciele te doświadczenia (pamięć mięśniowa) oraz i – w szerszej perspektywie – do namysłu nad lagrowym ciałem – analogiem kultury obozów koncentracyjnych (Mary Douglas). Perspektywa obozowego ciała nakazuje w mało powszedniej optyce usytuować np. topografię obozu, gender lagrowej pracy, spektrum ról społecznych związanych z podległością i władzą, ale też symptomów PTSD, dziedziczenia traumy, czy nowego rozumienia więzi z grupą samoidentyfikacji.
Słowa kluczowe: pamięć mięśniowa, kobiety, doświadczenie, obóz koncentracyjny, trauma, pamięć, dziedziczenie traumy, postpamięć